Kniephof-Konarzewo Otto von Bismarck

Dzieciństwo w Konarzewie

W roku 1816 rodzice przyszłego kanclerza, rotmistrz Karl Wilhelm Ferdinand von Bis­marck (1771–1845) i jego żona Luise Wilhelmine z domu Mencken (1790–1839), przeprowadzają się wraz z synami z rodowych dóbr w Schönhausen do Konarzewa (niem. Kniephof), powiat Nowogardzki na Pomorzu Tylnym (Hinterpomern - obecnie Pomorze Zachodnie w Polsce). Ojciec zarządza ma­ją­tkiem wokół Konarzewia, Jarchlinia i Kulic (niem. Kniephof, Jarchlin, Külz) o łącznej po­wierz­chni kilku tysięcy hektarów gruntów rolnych. Otto spędza dzieciństwo w Konarzewie. Ambicją matki było aby synowie zdobyli wykształcenie i wstąpili do służby państwowej. W wieku 7 lat Otto rozpoczyna naukę w szkole z internatem w stołecznym Berlinie.

Otto zarządza Konarzewem i Jarchlinem 1839-1846

Kończy studia i zdaje egzamin państwowy w 1835 roku. Mając 19 lat rozpoczyna aplika­cję radcowską w Berlińskim Sądzie Miejskim. Wkrótce rezygnuje z kariery prawniczej i po­dej­mu­je staż w administracji państwowej w kurorcie Akwizgran. W sierpniu 1836 roku zakochuje się. Wdaje się w kolejne romanse, gra i zadłuża się w kasynach. Latem 1837 roku podróżując z przyjaciółką nie powraca z urlopu i zostaje wydalony ze stażu. Porzuca obowiązki i w roku 1838 zgłasza się aby odbyć jednoroczną służbę wojskową.

W roku 1839 umiera matka. Ojciec decyduje się powrócić do Schönhausen zabierając ze sobą córkę Malwinę. Otto osiada w Konarzewie. Razem z bratem Bernardem wspólnie za­rzą­dza­ją ojcowskim majątkiem. W roku 1841 Bernard obejmuje urząd starosty powiatu no­wo­gardz­kie­go (który będzie sprawował do roku 1888). Od tej pory Bernard zarządza Kulicami, Otto zaś Konarzewem i Jarchlinem.

Po śmierci ojca w 1845 roku Bernard dziedziczy Kulice, Otto Konarzewo i Jarchlino. Po­nad­to Otto przejmuje zarząd nad rodzinnym majątkiem w Schönhausen.

Wspaniały, szalony junkier

Otto studiuje najnowszą literaturę fachową i modernizuje gospodarstwo. Poprawia jego stan i spłaca stare długi. Obok pracy zajmuje się studiami nad filozofią, sztuką, religią i li­te­ra­tu­rą. W tym celu w 1842 roku podróżuje do Anglii, Francji i Szwajcarii. Udziela się to­wa­rzys­ko. Jest mile widzianym gościem na licznych imprezach w okolicy. Uczestniczy w po­lo­wa­niach i hulankach połączonych z pijaństwem. Bryluje w towarzystwie ziemian i zyskuje przy­do­mek "szalonego i wspaniałego" junkra. Prowadzenie gospodarstwa nudzi go jednak z czasem.

Małżeństwo z Joanną von Puttkamer

Zakochuje się w Marii von Thadden-Treiglaff, której rodzice gospodarzą po sąsiedzku. Maria uczucie odwzajemnia, jednak nie chce zerwać zaręczyn zawartych z kolegą szkolnym Bismarcka Moritzem von Blanckenburgiem. W roku 1844 podczas ślubu Moritza i Marii Bismarck po­zna­je Joannę von Puttkamer. Maria umiera nagle jesienią 1846 roku. Po jej śmierci Otto decyduje starać się o rękę Joanny, co było wcześniej zamysłem Marii. Joanna i Otto zawierają związek małżeński w roku 1847 w Bar­no­wcu na Pomorzu (niem. Reinfeld) niedaleko Bytowa. Ich związek okazał się bardzo udany.

Furtka do kariery politycznej

W latach 1843/44 bywając w domu Adolfa von Thadden-Trieglaff ojca Marii, Bismarck wchodzi w kontakt z czołowymi politykami kon­ser­wa­tyw­nymi. Wśród nich są bracia Ernest Ludwik i Leopold von Ger­lach, którzy są pod wrażeniem Bismarcka i deklarują pomoc w karierze politycznej. Przeprowadza się do Schönhausen, które leży w pobliżu Magdeburga, miejsca dzia­łal­no­ści Ludwika von Gerlach. Chęć zrobienia kariery przyczynia się do rezygnacji z zarządzania Konarzewem i Jar­chli­nem które od­daje w dzier­ża­wę w roku 1846.