W XV wieku Konarzewo, Jarchlino i Kulice przeszły w posiadanie rodu Dewitz z Dobrej Nowogardzkiej i taki stan trwał przez około 400 lat do roku 1726.
Major August Fryderyk von Bismarck ze staromarchijskiego Schönhausen służył w garnizonie w pomorskim mieście Goleniów przy sławnych wówczas dragonach Ausbach-Bayreuth. Przez ślub i spadek stał się właścicielem Konarzewa, Jarchlina i Kulic. Nie cieszył się długo posiadłością, zginął bowiem w bitwie pod Czesławiem w 1742 roku. Jego syn Karol Aleksander odziedziczył Schönhausen, drugi syn odziedziczył dobra pomorskie. Karol Aleksander z Schönhausen był dziadkiem Otto von Bismarcka.
Ojciec Kanclerza odziedziczył posiadłość pomorską po swoim kuzynie w roku 1816 i przeniósł się ze starej Marchii do Konarzewa. Dwór był wówczas skromnym budynkiem z ryglówki zamieszkałym od lat przez wiele rodzin pomorskich i marchijskich. Znamy ten dom z późniejszego rysunku odręcznego Bernarda brata Otto von Bismarcka. Rysunek pokazuje prosty dwukondygnacyjny pięcioosiowy budynek, do którego dwustronnie dostawione były dwa krótkie trzyosiowe jednokondygnacyjne skrzydła.
Otto von Bismarck przyszły premier Prus i pierwszy niemiecki Kanclerz, spędza w Konarzewie dzieciństwo (1816-1821). W wieku 7 lat trafia do Berlina do elitarnej szkoły z internatem. Do Konarzewa powraca mając 24 lata, aby zarządzać majątkiem (1839-1846), co czynił najpierw wspólnie ze starszym bratem Bernardem a potem samodzielnie. Tu dojrzał i poznał ludzi którzy otworzyli mu drogę do kariery. Wydzierżawił Konarzewo w roku 1846 i stąd wyruszył aby aktywnie uprawiać politykę. Odziedziczony po ojcu majątek składający się z ziem wokół Konarzewa i Jarchlina sprzedaje bratankowi Filipowi w roku 1868.
Posiadłość pozostaje w rękach rodziny von Bismarck do roku 1945. Ostatnimi właścicielami z rodu byli bracia Klaus von Bismarck (1912-1997) i Philipp von Bismarck (1913-2006) synowie Gottfrieda von Bismarck (1881–1928). Po przedwczesnej śmierci ojca Klaus odziedziczył Konarzewo i Jarchlino, Philipp zaś Kulice. Klaus zamierzał po zdaniu matury zdobyć wykształcenie rolnicze aby jako starszy syn objąć zarząd nad rodzinnym gospodarstwem rolnym. Wcześniej jednak musi odbyć służbę wojskową. Kilka miesięcy po jej ukończeniu III Rzesza napada na Polskę, co rozpoczyna II wojnę światową. Klaus jako zmobilizowany oficer rezerwy służy przez całą wojnę w 32 dywizji piechoty w Wermachcie. Podobny los spotyka Philippa, z tym że jako oficer sztabu generalnego znajduje się w kręgu generała Henninga von Tresckow i dołącza do grupy oficerów spiskujących przeciwko Hitlerowi.
Koniec wojny spotyka braci w zachodniej strefie okupacyjnej, gdzie pozostają na stałe. Tereny na których leżą ich rodzinne, dobra zostają z inicjatywy Rosji Sowieckiej (za akceptacją USA i Wielkiej Brytanii) przyznane Polsce (w zamian za odebrane Polsce tereny na wschodzie). Niemieccy mieszkańcy albo uciekają przed naciągającym frontem, albo nieco później zostają przymusowo przesiedleni zgodnie z decyzją wielkich mocarstw. Ziemie te są stopniowo zaludniane polskimi przesiedleńcami z utraconych przez Polskę terenów wschodnich.
